Xistan, afscheid stage, Kininipaati en Voltzberg

Nog ruim 2 weken en dan ben ik alweer op Nederlandse bodem… Het gaat snel want ook mijn laatste trip heb ik achter de rug!

Eindelijk na 3 maanden wachten kwam Xistan uit het vliegtuig lopen (ook al moest ik wel 2u wachten…). Zijn eerste indruk van Paramaribo/Suriname; getoeter in het verkeer, links rijden, benauwd, kapot zweten meteen en blij dat hij mij eindelijk weer zag.
Thuis alles laten zien en heerlijk gekookt door Noelle waardoor we aan konden schuiven. Even een snel dutje doen en die bikkel ging meteen mee uit; het was namelijk zaterdagavond. Tot 5u ’s ochtends hebben we staan hossen.
De dagen erna rustig aan gedaan; verjaardag en de stad laten zien. Ook had ik nog 3 dagen stage.

Afscheid stage
Woensdag had ik afscheid op mijn stage! Xistan ging die dag mee om te kijken op stage. Sandra, Jelmer (lopen op dezelfde school stage) en ik hadden veel moeite gedaan voor dit afscheid. De school verwachtte namelijk heel wat van ons!
We zijn daarvoor 2 dagen naar een stichting geweest die allemaal materialen uit Nederland spaart en die je gratis mag komen afhalen. Daar hebben we flink ingeslagen zodat we aan elke klas een doos vol (naar ons inzien bruikbare) spullen konden geven. Ook hadden we voor alle leerkrachten nog een voorleesboek, gelukspoppetje en notitieboek.
`s ochtends werden we opgehaald door de taxi omdat we zoveel spullen hadden. De ochtend liep verder gewoon. Na de pauze zijn we begonnen met alle spullen uit te delen. De meeste leerkrachten reageerde erg timide wat wij jammer vonden. Nadat we alle klassen, gymleerkracht, bibliotheekleerkracht, handvaardigheidleerkracht en muziekleerkracht gehad hadden liepen we naar de directrice waar we een Holland pakket voor hadden samen gesteld. Ook zij reageerde timide.
In de klas terug gingen de lessen door. Xistan liep mee met het uitdelen en ook in de klas stelde hij vragen aan de leerlingen naast hem.
Aan het einde, net voordat de bel ging, riep ik de klas bij een om nog te bedanken en dat ik nog wat voor de leerlingen had. Ik had voor alle leerlingen (dankzij Lia; BEDANKT!) een pen, kleurpotloden, gum, puntenslijper, een grijs potlood en een persoonlijk briefje. Tijdens het uitdelen liep mijn mentor weg en zei dat ze zo terug was. Ik zei alle leerlingen gedag en ging wachten op mijn mentor. Na een ruim een uur gewacht te hebben besloten we weg te gaan.
Ik was wel een beetje teleurgesteld in deze dag; wij hebben zoveel moeite gedaan… Het enige wat ik kreeg was een mok met een afdruk van Suriname erop. Leuk maar ik heb niks van mijn klas of mentor gekregen.
Xistan viel het op dat de geschiedenisles echt nergens op sloeg. De leerlingen moesten een bladzijde uit het geschiedenisboek overschrijven terwijl ze eigenlijk geen idee hadden met welk vak ze bezig waren. Daarnaast was de lerares een goede schreeuwlelijk die letterlijk geen moer uitvoerde. Desondanks waren de kindjes best leergierig.

Fietsen
Xistan en ik hadden het geniale plan om een ander stuk van Paramaribo te leren kennen, op de fiets. `s Ochtends hadden we in een aantal boekjes gezocht waar we heen konden en we zagen ` de weg naar zee`. Dat klonk top. Daarnaast bleken er ook meerdere beelden van het Hindoeïsme te zijn die rijke families geschonken hadden.
Op het heetste van de dag begonnen de Hollanders hun bizarre fietstocht. Na een saaie weg en ongeveer 1,5u fietsen besloten we een pauze in te lassen. Voor een discotheek ( boerse begrippen) zagen we banken waar we konden zitten. Daar even wat gedronken en ondertussen genoten van de aapjes die naast ons in een kooitje aan het rond klimmen waren. Ook kwam er een vrouwtje naast ons zitten. We vroegen haar of zij enig idee had hoe lang het nog fietsen was (de kaart die wij hadden stopte namelijk al erg snel…). Ze zei dat het te ver was en dat zij er nooit kwam. Daarna begon ze over haar eigen huis te vertellen dat ze werd opgehaald etc.
Wij, bikkels, gingen toch door met onze fietstocht. Na 5 minuten fietsen zagen we in de verte grote hindoestaanse beelden, dat moest het wel zijn. Tijdens het fietsen kwamen we langs een terrasje waar mensen vroegen of we op weg waren naar het feestje. Niet veel later zagen we inderdaad een feestje; een bruiloft. We zette onze fietsen neer, tussen al het afval want WAUW wat lag er veel afval, en we liepen verder. We vroegen aan een man of het klopte dat er een bruiloft was. Hij zei dat het klopte en dat we welkom waren om een kijkje in de tent te nemen. We keken en maakte snel een paar foto`s. Ook konden we de beeldentuin in die aan het strand lag. Er waren ontzettend veel kleurrijke beelden; heel leuk om te zien! Er waren zelfs 4 beelden van ongeveer 15 meter! Deze waren door rijke families geschonken van over de hele wereld. We liepen er doorheen en maakte foto’s daarna hebben we nog even tussen het afval aan de zee gezeten; denkend dat het zonde is dat ze er niks mee doen…(een mooi strandje aanleggen ofzo) We wilden verder gaan en toen zagen we het bruidspaar in een dikke vette hummer stappen. We vroegen aan een man of het feestje nu afgelopen was. Hij beaamde dit en vroeg of we wat wilde eten. Binnen een minuut zaten we op het feest, werden onze handen gewassen, kregen we een bord vol met vegetarische roti en werden we omringd door mooi en vrolijk geklede mensen. Ons bord werd steeds gevuld; nog een keer roti, een bara die pittig was dus moesten we iets zoets hebben om het te blussen, daarna kregen we nog koekjes (die we gelukkig mee naar huis mochten nemen) en ondertussen kregen we ook steeds drinken. De Surinaamse gastvrijheid was duidelijk! We kregen een preek over dat we niet mochten stelen en hoe belangrijk god was, daarna moesten we naar huis fietsen. We hebben de mensen bedankt en ze vroegen wanneer we weer langs kwamen. Thuis hebben we de lekkere koekjes opgegeten. Daarna moesten we ons klaarmaken voor een leuk huisfeest!

Kininipaati (22 april – 24 april)
Je kunt niet zeggen dat je in Suriname bent geweest als je de binnenlanden niet hebt gezien dus heb ik Xistan mee genomen naar Kininipaati (knie eiland; het heeft dezelfde vorm). We moesten om 8u/half9 verzamelen bij een busje. Om kwart voor 8 maakte Sven ons wakker omdat we nog lagen te pitten. Snel haasten, de laatste dingen doen en een taxi bellen. Helaas had de taxi minder haast want die kwam 40 minuten later! We waren sowieso te laat. In de stress kwamen we aan bij het busje. Spullen erin doen en zitten. Pas 1,5u later gingen we rijden naar een opslagplaats waar we een oven gingen halen om vervolgens no 5 stops te maken (mensen halen, spullen op het dak binden etc) uiteindelijk konden we vertrekken naar Atjoni (de plaats waar de boten vertrekken) en hadden wij gestrest voor niks. 3u lang hadden we de achterbank voor onszelf; heerlijk. Bij Atjoni aangekomen werden we opgewacht door de eigenaar van Kininipaati en konden we zo de boot instappen en vertrekken naar het eiland. Onderweg kwamen we langs dorpjes waar kinderen en vrouwen van alles in de rivier deden; wassen, eten klaar maken etc.
Aangekomen op het eiland werden we naar onze hun begeleid. Een hut met 3 stapelbedden en zelfs en soort van badkamer! LUXE!! Eenmaal gesetteld, lekker geluncht konden we afkoelen in het water. Op het eiland waren 2 Belgen, een broer en een zus, en 2 Surinamers rond de 35. Met de Belgen hebben we gezwommen, relaxed. Daarna zijn we met een bootje naar de overkant gegaan om daar een wandeling door de jungle te maken. We kregen veel vruchten om te eten en hebben weer bijzondere planten gezien. Na een rondje kwamen we terug bij de boot en gingen we weer naar het eiland. Toen we terug kwamen stond het avondeten voor ons klaar en konden we zo aanschuiven, heerlijk. Tijdens het avondeten kwamen alle padden naar buiten en maakte veel geluid. Xistan, de held, wilde er wel eentje pakken maar toen hij ze een beetje voelde vond hij het al eng en gilde; niet meer geprobeerd… Na nog wat pokeren met de Belgen zijn we lekker naar bed gegaan.
De volgende ochtend was om 8uur ontbijt, opnieuw erg lekker. Na het ontbijt gingen we met een bootje naar het dorpje verderop. Daar aangekomen kregen we een rondleiding door het medisch centrum en 2 dorpjes; Christelijk en niet christelijk (kerk of windi(geloof in voorouders)). Het viel mij op dat het dorpje redelijk goed ontwikkeld was; vrouwen liepen met kleding aan en ook de huizen zagen er over het algemeen goed uit. Xistan had dit ook erger verwacht. Desondanks is het interessant om te zien hoe minimalistisch mensen leven in tegenstelling tot ons Nederlanders. De rondleiding eindigde op een school; de school zag er mooier uit dan mijn eigen school!! Thuis zwemkleding aangedaan en nog even gezwommen tot de lunch. Na de lunch zagen we een hagedis lopen en een jongen op het eiland had een luchtbugs en hij zei dat het lekker was om te eten. Dus hij wilde schieten alleen de vacht was te hard van het beestje. Maar ook Xistan mocht proberen. En hij had raak maar ook dit maakte het beestje niet uit. Daarna zijn we naar een stroomversnelling gegaan tegenover het eiland. Daar hebben we heerlijk gezeten en gepraat. Aan het einde van de middag rustig aan terug.
`s Avonds na het eten nog een spelletje gedaan en terug naar onze hut. In onze hut zat een pad dus nu moest Xistan wel! Na heel veel pogingen had hij eindelijk het beestje te pakken, met trots. Zodat we hem naar buiten konden brengen.
De volgende dag stond om 8uur het ontbijt klaar waarna wij nog heerlijk zijn gan zwemmen. Na het zwemmen spullen pakken en weer een uur terug naar Atjoni waar het busje op ons aan het wachten was. Dit keer was het busje bomvol met zwetende mensen etc. Dus werd onwijs misselijk en was blij toen we eruit konden!!
Het waren 3 heerlijke dagen; vooral veel chillen. Xistan vond het chill en lekker ontspannen en hij vond het mooi om op zo’n rustige manier kennis te maken met het binnenland.

Voltzberg (26 april – 28 april)
Kininipaati was minder avontuur, dus Xistan vond het tijd voor meer avontuur. Onze laatste trip in Suriname wilde we nog even knallen en we wisten dat dit kon met Dion, de gids waar we onze eerste trip ook mee gedaan hadden. We wilden graag de Voltzberg (DE berg van Suriname) nog beklimmen.
Donderdagochtend zouden we om 9uur opgehaald worden door een taxi die ons zou brengen naar Lelydorp waar Dion klaar stond. Helaas kwam de taxi weer Surinaams laat; om 10uur!
In Lelydorp alles omgezet en klaar om te gaan. Na een aantal stops reden we door naar de bauxietweg waar we 4uur lang over moesten rijden. Onderweg hoorde we vreemde geluiden uit de motorkap komen. We stopte en het bleek dat een deel van de v-snaar weg was. Op hoop van zegen reden we toch door. Gelukkig heeft de auto het gered! Aangekomen in het dorpje stapte we over op de boot. Het was een hele kleine boot die er niet comfortabel uit zag. De boot lag diep en we hadden ook nog stroom tegen. Je moest constant balanceren om goed te blijven liggen. Tijdens het varen kwamen we ook nog een prachtige regenboog tegen!
Na 4uur op de boot, kont helemaal kapot, mooie maan gezien te hebben kwamen we in het donker op het eiland aan. Het was een eiland met een stellage van een huis waar je de hangmatten kon ophangen. We kregen een broodje met kipnuggets en gingen vroeg slapen.
De volgende dag zouden we om 8u gaan lopen dus om 7u de wekker en rustig aan ontbeten en lunchpakket. Daarna kwamen Xis en ik er achter dat we allebei geen sokken mee hadden genomen…
Toch maar de wandelschoenen aan en 5minuten in het bootje op weg naar het begin van de tocht.
Bij een mooie, kleine waterval werd verteld dat het 6km heen en 6m terug was en dat we er ongeveer 3uur over zouden voordat we op de top waren.
We liepen door de jungle heen en kregen af en toe een uitleg van een aantal dingen. De gids die we mee hadden was een man van 54jaar en deed dit soms wel 3 keer in de week. Hij moest regelmatig plassen. Op een gegeven moment was hij ook het plassen en zei dat hij een mooie slang zag. Wij met z`n allen; ja leuk! Grappig. Totdat hij het serieus meende en er een oranje met zwarte (soort tijger) slang lag. OEPS!
We vervolgde de toch. We moesten over veel wortels en door bomen, planten heen; het was een vooral heette tocht! Overal kwam zweet vandaan… na ruim een uur wandelen stopte we bij een klein kreekje en vulde de gids zijn watertas om te drinken (het zag er niet heel schoon uit). Hij zei dat we over 20 minuten even een pauze zouden inlassen. Na een korte 20min. stopte we bij een paar boomstammen waar we op konden zitten. Zitten waren we wel aan toe! De gids vertelde dat we na 30 minuten lopen aankwamen bij de berg. Mooi dat ging snel dachten we, ook was de tocht niet heel stijl was hele tijd plat. Daar had ik ondertussen flinke blaren waardoor ik andere schoenen aan heb gedaan waterschoenen. Tijdens het verder lopen kwamen we nog een giftige slang tegen die onder een blaadje verstopt was en wij niet herkende. De gids sloeg deze dood en we konden verder.
Na 30 minuten kwamen we aan bij een berg dus wij mooi; nou niks mooi! Het uitzicht op e berg was mooi maar we waren er nog lang niet!! Opnieuw even pauze houden en nu nog een halfuur naar de voet van de berg… wij snapte die gids niet meer; maar voorlopig waren we er nog niet.
Weer een halfuur verder kwamen we aan bij de voet. Het ging ontzettend stijl omhoog; op handen en voeten liepen we naar boven. Halverwege stopte we even en konden we genieten van het uitzicht. Het was ondertussen 12.15u dus het warmste van de dag en wij moesten een steile berg oplopen vol in de zon! Wauw dat was zwaar. Uiteindelijk waren we om half 1 boven! En WAUW!!! Wat een geweldig uitzicht… zo een mooie panorama. Eerst even eten en uitpuffen. Daarna foto`s maken en boven ons was ook nog een mooie, het bewijs, een ronde regenboog! Na een halfuur was het opnieuw tijd om de tocht terug te lopen. Beneden bij de voet van de berg waren er boven ons allemaal slingerapen bezig met alles los te schudden. Zij waren boos op ons en gingen met stokken gooien maar ze waren ontzettend dichtbij en heel gaaf om te zien!
Het was zwaar; gedachten op 0 en gaan! We vroegen op een gegeven moment om een pauze waarop de gids van 54 erg verbaasd keek.
Uiteindelijk kwamen we om half4 terug bij het begin; helemaal kapot en bezweet doken we het water in met kleren en al. Na 5 minuten begint Noelle heel hard te gillen en rennen we allemaal het water uit, ik zie alleen iets groots en zwarts; stress!! Noelle was 2 keer geraakt door een flink grote sidderaal. Helaas, daar ging het zwemmen…
Met de boot terug naar het eiland en heerlijk douchen en schoon worden. Onze gids had heerlijk eten voor ons klaar gemaakt waarna we meteen onze hangmat ingedoken zijn. Rond 8u werden we wakker en zijn we naar beneden gegaan. Daar heerlijk op de stenen gelegen die nog warm waren van de zon, om naar de sterren te kijken. Toen iedereen wakker was gingen we op kaaimannen tocht. We gingen met de boot en lieten ons meevaren met de stroming. We zagen 2 kaaimannen in de verte en Dion dacht dat hij een slang zag. Uiteindelijk ving hij de kaaimannen niet; wij snapte het niet. Achteraf bleek dat deze te groot zijn om te vangen dus helaas alweer geen kaaimannen. Terug op het eiland hebben een kampvuurtje gebouwd en hebben we daar nog heerlijk gezeten.
De volgende ochtend konden we uitslapen en zijn we rustig aan weggegaan van het eiland. Dat betekende namelijk opnieuw 4u een pijnlijke kont op de boot. Al snel wisten we niet meer hoe we moesten zitten want alles deed pijn. Onderweg kwamen we wel weer mooie apen en vogels tegen!
Terug in het dorpje konden we eindelijk weer bewegen en de benen strekken! Daar lekker geluncht en met wat kinderen gespeeld, daarna reden we door. Bij een riviertje zijn we gestopt en zijn we gaan vissen naar piranha`s. Al snel hadden we ontzettend grote aan de haak! Niet veel later, toen we het nog een keer probeerde, was onze hele onderhaak weg en konden we dus niet meer vissen. Terug de auto in en zijn we verder gaan rijden. Helaas waren we te vroeg bij de moerassen waardoor we geen kaaiman hebben gezien. Om half8 waren we bij de Zanderij waar we heerlijk eten kregen om vervolgens door te rijden naar Lelydorp. Daar kregen we een nieuwe taxi die ons naar de stad bracht. Het was een mooie laatste trip! Actie was erbij en veel dieren gezien; mooie afsluiter.